جمعه, ۱۲ دی ۱۳۹۳، ۰۱:۱۱ ب.ظ
بُخلِ کریم (؟!)
وقتی کریمی علیم و حکیم
سفره ی رحمتی وسیع بگسترد
آن را با بی نهایت نعمت دیدنی و نادیدنی بیاراید
کسی را به ضیافت بخواند و سر خوان کرمش بنشاند
و بگوید :
... از این نخور
... از آن کم بخور
... فلان را این گونه بنوش
... از بهمان آن گونه استفاده کن و ....
یقینا می خواهد میهمانش حظِ بیشتری از سفره ببرد و طَرفِ بیشتری از نعمتها ببندد
آ یا در کرم، علم و حکمتش
یا بی نهایت بودن نعمتهایش
تردید داری ؟
۹۳/۱۰/۱۲
روح کسی اگر آشنا باشد با صاحبشـــ....دیگر این خیال را نمی کند!
مشکل از ماست که غریبه شده ایم با اصلمان...!