حدیث نعمت

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ : از نعمت پروردگارت سخن بگو

حدیث نعمت

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ : از نعمت پروردگارت سخن بگو

حدیث نعمت

کپی،تکثیر و انتشار محتوا "با هر نامی" مجاز است

پیام های کوتاه
طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

اگر...

 سرمایه ای پیدا کنم که با بخشش

                                           ... تمام نشود !

                                           ...  بلکه بیشتر ببالد !

                                            ... و زیاد و زیادتر شود !

 

 آن گاه ...

... سخت دنبال کسانی می گشتم تا به آنها ببخشم

... هر روز با رغبت به آنها می بخشیدم و

... دستشان را نیز می بوسیدم که هستند تا سرمایه هایم ببالد!  

 

آیا شما چنان سرمایه یا سرمایه هایی را  می شناسید؟

 

حکایت زیر را بخوانید ...

 

« بانوى خردمندى در کوهستان سفر مى کرد که سنگ گران قیمتى را در جوى آبى پیدا کرد.

 روز بعد به مسافرى رسید که گرسنه بود.

 بانوى خردمند کیفش را باز کرد تا در غذایش با مسافر شریک شود.

مسافر گرسنه، سنگ قیمتى را در کیف بانوى خردمند دید از آن خوشش آمد و از او خواست که آن سنگ را به او بدهد.

زن خردمند هم بى درنگ، سنگ را به او داد،  مسافر بسیار شادمان شد و از این که شانس به او روى کرده بود، از خوشحالى سر از پا نمى شناخت.

او مى دانست که جواهر به قدرى با ارزش است که تا آخر عمر مى تواند راحت زندگى کند

 ولى چند روز بعد، مرد مسافر به راه افتاد تا هرچه زودتر، بانوى خردمند را پیدا کند.

بالاخره او را یافت، سنگ را پس داد و گفت:

 

«خیلى فکر کردم، مى دانم این سنگ چقدر با ارزش است، اما آن را به تو پس مى دهم با این امید که چیزى ارزشمندتر از آن به من بدهى.

 اگر مى توانى، آن محبت را، آن سخاوت را، آن کرامت را  به من بده که به تو قدرت داد این سنگ را به من ببخشى... » *

 

* منبع: نمی دانم 

۱۴ نظر موافقین ۷ مخالفین ۰ ۰۴ آذر ۹۳ ، ۰۸:۳۰
00 :00

 عینک ...

         ... از جنس من نیست

                      خارج از من است

                           جا می ماند، کثیف می شود

                                  گُم می شود، مستهلک می شود                          

با عمل لیزیک ...

                  ... عینک از جنس چشمم می شود

                                    همیشه همراهم می شود:

                                    دیگر جا نمی ماند وگم و کثیف و مستهلک نمی شود.

 

آیا عملی، فرمولی یا اکسیری سراغ دارید که ...

                          ... این چشم لیزیک شده ی تنم را

                          ... این اعتبار بانکی و ثروت بیرون از تنم را

                          ... این دانایی های اندک درون ذهنم را

                          ... این دلخوشی ها، انگیزه ها و زیبایی های بیرون از جانم را

                          هم جنس جانم کند تا همیشه ...

                                                 ... همراهم بمانند

                                                  ... جایی یا زمانی جا نمانند و

                                                  ... گم وکثیف و مستهلک نشوند؟

                                                                             آیا سراغ دارید؟

۶ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۳۰ آبان ۹۳ ، ۱۲:۳۵
00 :00

چون "من" منتظر هستم، اتوبوس باید بایستد علیرغم پُر بودنش

چون "من" سوار شده ام، اتوبوس باید نایستد علیرغم خالی بودنش

چون "من" سواره ام، پیاده باید توقف کند علیرغم حق تقدمش 

چون "من" قرمز/آبی هستم، رقیب باید شکست بخورد علیرغم بهتر بازی کردنش

چون "من" ایرانی هستم، خارجی ها ....

چون "من" زن هستم، مرد ها  ....

چون "من" مرد هستم، زن ها .... 

چون "من"  آمده ام، آیندگان.... 

چون "من"  ....

 

وای

        چه  کَم  می شد، توقع ها

            چه زیاد می شد، تحمل ها

               چه دگرگون می شد، رنج ها

                   چه منقلب می شد، شادی ها

                           چه بزرگ می شد، دنیاها                               

                                 اگر "من"، معیار نبود!

۱۹ نظر موافقین ۱۱ مخالفین ۰ ۲۷ آبان ۹۳ ، ۱۲:۵۲
00 :00

                         گل زیباست چه در خانه ی "من" باشد چه در خانه ی تو

         معصومیت دوست داشتنی است چه در فرزند "من" باشد چه در فرزند تو

                           مادر محترم است چه در خانواده ی "من" باشد چه در خانواده ی تو

                                  انسان عزیز است چه در همسایگی "من" باشد چه در همسایگی تو

                                    .......

     اصلا مگر من، "حق" هستم

        که دوری یا نزدیکی به "من"، شاخص زیبا بودن، دوست داشتن، گرامی داشتن باشد؟

                              مگر من، "هست آفرین" هستم  که مقربین به "من" هست تر باشند؟

 

استجیر بالله !

من، "حق" نیستم که ...

                    ... گلهایی برایم زیبا باشند که در خانه ی "من" اند

          ... پدر/ مادری برایم گرامی باشند که  منسوب به "من" اند

                    ... برادر/ خواهری برایم عزیز باشند که در خانواده ی "من" اند

                    ... کودکانی برایم دوست داشتنی باشند که از خون "من" اند

                   ....

نه! نه!

   " من "

           و

     دور و نزدیک بودنِ  

            خونی،قومی،جنسی،سنی،جغرافیایی، تاریخی،نژادی، زبانی

                                                                                              به " من "

 

      شاخص درستی برای " تقسیم محبت" و "تسهیم ارادت"  نیست! 

۶ نظر موافقین ۸ مخالفین ۰ ۲۴ آبان ۹۳ ، ۰۹:۵۹
00 :00

مردم زیاد استفاده می کنند.

شما هم قطعا شنیده اید و خودتان هم استفاده کرده اید:

 

« ... فلانی به "جایی" رسیده است ... تلاش کن... درس بخوان تا به "جایی" برسی ...»

 

آیا تا به حال از خود پرسیده ایم:

                    آن "جایی" کجاست؟

               کی به "جایی" رسیده است؟  

                  اگر تا آخر عمرمان به آن "جایی" نرسیم، تکلیف چیست؟

                         آیا اگر همه به "جایی" برسند چرخ زندگی خواهد چرخید؟

     

آیا کسی که ماهانه دهها میلیون تومان درآمد دارد

                                      همه او را می شناسند

                                           جلو او خم و راست می شوند

                                                      به "جایی" رسیده است؟

آیا کسی که علیرغم تمام سعیش قوت لایموتی دارد

                                                    صادق است

                                                         منصف است

                                                          مردم دوست است

                                                             به "جایی" نرسیده است؟

 

واقعاً آن "جایی" کجاست؟ 

 نکند "جایی" همین جا باشد که اکنون هستیم!

نکند در رسیدن به یک "جای موهوم"، هی "جاهای حقیقی" را بفروشیم!

نکند سرآخر "بی جا" بمانیم!

۱۸ نظر موافقین ۱۲ مخالفین ۰ ۱۹ آبان ۹۳ ، ۱۱:۰۰
00 :00


      "ظرفِ توفیق" محدود نیست

     که اگر تو و حتی همگان از آن طَرفی ببندید، به من کمتر برسد

                                                  تو و همگان بیشتر از پیش، موفق باشید!

۷ نظر موافقین ۷ مخالفین ۰ ۱۸ آبان ۹۳ ، ۰۷:۴۶
00 :00

هستی

     منظومه ای است از حقایق

     که هماهنگ با هم

              به ساز مقصدی یگانه، در رقصند.

صدق

     نقشه ای است جامع

                         از آن منظومه ی حقایق

                                    که مکانت و حدود تمام اشیاء و اجزاء را

                                                             به درستی "حکایت" می کند.                                                          

صدیق

        انسانی است کامل

             که عقایدش کپی برابر با اصلی است از آن نقشه ی صدق

                                                   و تمام رفتار و پندار و گفتارش

                                                   کاملا از عقایدش برآمده و تماما آنها را "روایت" میکند.

پس...

      هستی منظومه ای است هماهنگ

              صدق منظومه ای است هماهنگ

                     صدیق منظومه ای است هماهنگ

                           پندار صدیق منظومه ای است هماهنگ

                                 رفتار صدیق منظومه ای است هماهنگ

                                           گفتار صدیق منظومه ای است هماهنگ

 قرآن همان "حکایت" است

           حسین آن "صدیق" است و عاشورا همان "روایت"

 

و زینب صادقانه دید

            و صادقانه گفت:

               "ما رأیت إلا جمیلا"

                    آخر منظومه ها همه زیبایند !   

۱۰ نظر موافقین ۴ مخالفین ۰ ۱۳ آبان ۹۳ ، ۱۲:۰۰
00 :00

                                 مصیبت بزرگ ...

             ... "تشنگی" هفتاد تن نیست!            " آب ستیزی" هفتاد هزار جان است!

      ... اسارت زینب ها و رقیه ها نیست!       طنازی تفاخرها، تظاهرها و تکاثرهاست!

     ... دهها تن بی سر نیست!                      هزاران سر بی عقل است 

               ... دهها "بدن بی قبر" نیست!               هزاران "قبر  بی جان" است!

               ... گلوی اصغر(ع) نیست!                       قلب حرمله هاست!

     ... کربلا نیست!                                بدعهدی ها و دروغ هاست!

    ... عاشورا نیست!                               تهمت ها و خیانت هاست!

               ... تن ها نیست!                              جان ها است!

              ... قالب ها نیست!                              قلب هاست!

             ... پوستها نیست!                               مغزهاست!

             ... زخم ها نیست!                            مرض هاست!

             ... دردها نیست!                              جهل ها است!

                                                     

و تو ...

   برای کدام سیاه پوشیدی؟  

   بر کدام گریه می کنی؟

   از کدام می توانی بکاهی؟ 

    و برکدام می توانی امام زمانت را تسلی دهی؟


                                                    مصیبت ها یا مصیبت بزرگ

 

۱۹ نظر موافقین ۸ مخالفین ۰ ۱۱ آبان ۹۳ ، ۰۷:۳۳
00 :00

کودک بودم!

 بالا و پایین پریدن یک خرگوش پشمالو،

                       جلو یک غذاخوری شلوغ،

                                          برایم زیبا بود.

                                             و آن زیبایی ادامه داشت تا ....

                ... تا فهمیدم درون آن خرگوش،

                        پر از مردی است از سرناچاری

                           و درون آن غذاخوری

                             پر از آروغ است از سرسیری

                                ... آن زیبای کودکی برایم زشت شد

                                                            و آن زشتی ادامه داشت تا ...

                  ... تا فهمیدم درون آن مرد ناچار

                       پر از قلبی است مهربان و بی آزار

                           که به ذوق کودک ناز یک ساله اش صبور گشته و به شوق او بیقرار

                             ... آن زشت دیروزی برایم زیبا شد

                                زیبایی که با آن زیبای کودکیم،از قلب تا قالب فاصله داشت.

                                     زیبایی که -علیرغم تمام زشتیهای اطرافش- تاکنون ادامه دارد ....

                                   و تا دوباره افق نگاه و گستره ی دیدم تغییر کند ادامه خواهد داشت.                            

 

آری

 زشت یا زیبا

چقدر زشت و چقدر زیبا ؟

تابعی از افق نگاه وگستره ی دید توست

                              و تغییر یا تعمیق نگاه تا ...

                                                    ...تا همه ی هست ها را نبینی و مقصود از آنها را نفهمی

                     ... تا افق نگاهت، عالی ترین و گستره ی دیدت، وسیعترین نشود

                 ... تا  در آن عالی ترین افق و آن وسیعترین منظر، قرار پیدا نکنی

                                                                                                            ادامه خواهد داشت.        

پروردگارا !

      آن زینب بزرگ

            آن عقیله ی بنی هاشم!

                             از چه افق اعلایی ؟

                                       و در چه گستره ی وسیعی؟

                                                             کربلا را دید که جز زیبایی ندید ؟ 

۹ نظر موافقین ۷ مخالفین ۰ ۱۰ آبان ۹۳ ، ۰۷:۵۹
00 :00

یادش به خیر!

     آنروزها که تو یک "کودک" بودی!

          همه ترا با "نام کوچک" صدا می زندند.

    به مدرسه رفتی دیگر نام زیبایت برای شناختنت "کافی" نبود

          نام خانوادگی، نام پدر و نام کلاس و نام ... هم به آن افزوده شد.

تو بزرگ شدی!

      واژه ها یکی یکی از شناساندنت جا ماندند!

            اکنون دیگر کسی ترا با نام دبستان و دبیرستانت... نمی خواند و نمی شناسد

                 چرا که تو ...

                       .... در دانشگاهی و در رشته ای تحصیل می کنی

                       .... فارغ التحصیل شده ای و جایی مشغول کاری

                       .... ازدواج کرده ای و تشکیل خانواده داده ای

اما...

    نه نام دانشگاه و رشته ی تحصیلیت،  نه عنوان شغل و نام  محل کارت

        نه نام شهر و کشورت، نه نام همسر و فرزندانت، نه حتی نام و نام خانوادگیت

             "شناسه های وفادار"ی برای تو نخواهند بود.آنها نیز از همراهی تو جا خواهند ماند.

 آخر..

      تو از "واژه های قراردادی" بزرگ تری!

             تو از "شناسنامه های تاریخ دار" فراتری!

                تو در قواره ی عدالت و صداقت و محبتی!

                          تو باید شناسنامه ات را خودت بسازی!

که فردا ...

  ترا با مقدار عدالت،صداقت، خشیت و.... محبتت

                                             و در یک کلام میزان عقلت

                                           خواهند خواند و خواهند شناخت!

۱۹ نظر موافقین ۸ مخالفین ۰ ۰۶ آبان ۹۳ ، ۰۹:۰۳
00 :00