آن شب، کبری تا صبح خوابش نبرد،
صبح بر مادرش پیشدستی کرد و گفت:
از تصمیم دیروزم منصرف شدم
میخواهم «خودم» باشم هرچند مردم بگویند کبری «ساده» است
مادر جان! دخترت هرگز خودش را در «قضاوت دیگران»، زندانی نخواهد کرد.
و عمرش را با «زندگی به سبک دیگران»، هدر نخواهد داد.
ما بر سر سفره ی انتخاب های خود نشسته ایم و خواهیم نشست:
ما می توانیم ...
... به داشته های دیگران چشم بدوزیم و در حسرت و حسادت و فرسایش باشیم
یا به داشته های خودمان توجه کنیم و در عیش و آرامش و بالش زندگی کنیم.
... کینه ی دیگران را به دل بگیریم و رنج ببریم
یا آنها را ببخشیم و شاد باشیم.
... در امور دنیوی به بالادست خود نگاه کنیم و همیشه نیازمند و محروم باشیم
یا به پایین دستمان توجه کنیم و همیشه ثروتمند و ممنون
... خودمان را مالک مطلق بدانیم و با ازدست دادن مایوس شویم و از بدست آوردن مغرور باشیم
یاخودمان را وام دار پروردگارمان بدانیم و به از دست دادن شاکر و از بدست آوردن مسئول
... بر خصلت های زشت دیگران تمرکز کنیم و بمانیم
یا بر خصلتهای خوب آنها تمرکز کنیم و ببالیم
...به قیمت هدیه ای که دریافت کرده ایم نگاه کنیم و غمگین و بدحال باشیم
یا به قدر آن توجه کنیم و خوشحال و سرشار باشیم.
.
.
.
... مناسبات زندگیمان را برای یک عمر حداکثر صد ساله تنظیم کنیم
یا برای یک حیات جاودانه تدارک ببینیم.
انتخاب با خودِ خودِ ماست!
