سالروز عقب گرد !

به شهادت منابع معتبر*

بیست و هشت صفر سال یازدهم بعد از هجرت، دو اتفاق مهم تلخ افتاد نه یکی (!)  

اتفاق اول که مشهور است : رحلت رسول ختمی مرتبت ، محمد رحمت للعالمین ، ....

اتفاق دوم که غیرمشهور است :

 عقب گرد امت اسلام  به همان تنگنا و ظلماتی که قبل از محمد (ص) می زیستند،

اما این بار با رنگ و لعاب جدید و عناوین و القاب تازه :

-        بت ها با نام های درهم، دینار، پول، ارز، سکه و .... قلب ها را تسخیر کردند.

-        ابوجهل ها غرور خود را  با نام  ابوعلم به میدان آوردند.  

-        زنان به اسم حقوق زن، در زیر خروار خروار معیار مردانه زنده به گور شدند.

-        قبیله ها به اسم جناح به جای شمشیر کشیدن، علیه هم یادداشت و سرمقاله  نوشتند و به جای خون، آبرو ریختند.

-        مردم به جای افتخار بر تعداد قبور بر تعداد دوستان مجازی، زیادی لایک، تعدد مقاله های بدرد نخور، زنگ خور موبایل ، تعداد حج و ..... به هم نازیدند.  

.

.

.

------------------------------------------------

*- مرگ زود هنگام دختر پیامبر، بیست و پنج سال خانه نشینی علی(ع)،تیرباران تابوت حسن بن علی (ع)، کربلای سال 61 هجری، ...... ، غیبت مهدی موعود(ع)

 

صدر نوشت مهجورمانده :

… أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ وَمَن یَنقَلِبْ عَلَىَ عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّ اللّهَ شَیْئًا وَسَیَجْزِی اللّهُ الشَّاکِرِینَ – آل عمران 144

 آیا اگر او – محمد (ص) - بمیرد و یا کشته شود شما به عقب بر می‏گردید؟  و هر کس به عقب بازگردد هرگز ضرری به خدا نمی‏زند و به زودی خداوند شاکرانرا پاداش ‍ خواهد داد.

هِرَم پاداش!

اگرهر کدام از ما

 سرشاخه ی "یک" کارِ خِیر  شویم

زیرشاخه هایمان هرکدام فقط دو زیر شاخه بزنند

و هر کدام از زیر شاخه هایشان فقط سرشاخه ی دو زیر شاخه ی دیگر شوند.

و این فرآیند تا رسیدن به شاخه ی نهایی، فقط ده بار تکرار شود.

آن"یک" کار خیر

 برای هر کدام از ما  

حداقل "هزارو بیست و چهار" برابر خواهد شد.

بدون اینکه ذره ای از سهم زیرشاخه ها در کار خیری که انجام داده اند کم شود.

آن"یک" کار خیر می تواند ...

انتشار "یک" آیه ی مهجور،"یک" حدیث مغفول، "یک" نکته ی مفید یا "یک" افق نگاه جدید باشد.

 

دو صد مصرع رنگین!

...

مثل دیگران جزوه نداشت

از ابتدا تا انتهای کلاس یک ریز و یک طرفه حرف نمی زد

بیشتر چیزهایی را که گفت سر کلاسش یاد گرفتم و هنوز هم بیاد دارم.

کم گفت ولی کمش از زیاد دیگران ماندگارتر شد.

 می دانی چرا  ؟

 چون  می دانست ...

                      ... مخاطب عادت زده و بی سوال، ذهن پر مشغله و بی مساله

                             یاد نمی گیرد

                                 دیر یاد می گیرد                        

                                      یاد می گیرد و فراموش می کند                   

                                            بی جا، بی جهت، زیاده و بدرد نخور یاد می گیرد.

چون  می دانست ...

                     ... تا سوال  پرده نشین و  پوشیده است

                            جواب ها  حیران و معلقند :

                بی قاعده می آیند و بی خبر  می روند

                      بی نظم  می مانند و  بیجا رسوب می کنند

                           نه عقلی را  اثاره و نه  عدلی را اقامه  می کنند

                                           و  فقط  بر سواد ها و سیاهی ها  می افزایند

                                                و بر خود بزرگ بینیها  و تکبر ها  دامن می زنند

 

از این رو ...

           ... تا مساله های خاک گرفته و سوالهای سالها معطل مانده را

                          از اندرونی ذهن ها و  کنج وجدانها بیرون نمی کشید

                                    طرح نوی نمی ریخت و تئوری جدیدی نمی گفت .

یادش بخیر

 کم گفت ولی شیرین  گفت.

   من نه  آنم که دو صد مصرع رنگین گویم           من چو فرهاد یکی گویم و شیرین  گویم

                                                                                         ( کهفی پیشاوری)

-----------------------------------------------------------------

پی نوشت :

یادگیری مبتنی بر مساله -  Problem- Based Learning - را اولین بار از او شنیدم و از او یاد گرفتم

پستوها (؟!)

وقتی ...

        ... استعدادها در پستوی وجودها خاک بگیرد.

          ... عقل ها در گنجینه ی جانها مکتوم بماند.

        ... عدل ها در ضمیر قلبها پنهان بماند.

        ... احسان ها در نهانخانه ی دلها جا خوش کند.

        ... سکه های طلا در حسابهای بانکی رسوب کند.

        ... ارزهای خارجی در گاو صندوقهای خانگی فسیل شود.

 

آن گاه ...

 همه باهم و به تنهایی  

            کنار گنجینه های پرُ

                   روی استعدادهای سرشار

                           بالای سفره های نفت و گاز

                                بر فراز معدن های آهن و مس

                                              می کاهیم ... می سوزیم ... و عذاب می کشیم

                                                     (هم در دنیا و هم در عقبی)

 -----------------------------

صدرنوشتِ مهجور مانده:

الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَیَکْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَأَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُّهِینًا 

همان کسانى که بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل وامى‏دارند و آنچه را خداوند از فضل خویش بدانها ارزانى داشته پوشیده مى‏دارند و براى کافران عذابى خوارکننده آماده کرده ‏ایم

سوره نساء-آیه ی 37

چنبره !

برای یِ ذره بهتر شدن زندگی دیگران

         نه عزمی برای خرج مال و زمان دارم

                نه ذوقی برای صرف هنر و سواد و

                    نه شوقی برای بکارگرفتن استعداد

می دانی چرا ؟

چون ...

      ... مخزن نعمت های در اختیارم را خودِ کوچکم می بینم نه خدای بزرگم ! 

            ( لذا می ترسم  تمام شوند و دستم خالی بماند)

      ...  هنر، سواد و استعداد هر چند قلیلم را منسوب به خودحقیرم می دانم نه پرورگار عظیمم ! 

            (  لذا می ترسم مثلا ریا یا خودنمایی شود)

        ... همه ی فضل الهی را به اسم خود لئیمم مصادره کرده ام نه ربِّ کریمم ! 

          ( همه دارایی هام رو  مال خودم می بینم نه نعمت خدا) 

 از این روست که ...

       تمام قامت، بر عطاهای خداوندی چنبره انداخته ام و

            با همه ی منیَّتم آنها را از خلق خدا کتمان می کنم

                 از این روست که بخیلم، بخیلم ........ بخیل !

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

صدرنوشتِ مهجور مانده:

الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَیَکْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَأَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُّهِینًا 

همان کسانى که بخل مى‏ورزند و مردم را به بخل وامى‏دارند و آنچه را خداوند از فضل خویش بدانها ارزانى داشته پوشیده مى‏دارند و براى کافران عذابى خوارکننده آماده کرده‏ایم

سوره نساء-آیه ی 37

بوی بهشت یا سوز سعیر؟

اگر هر روز ...

 

           ... در " جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ"[1]  قدم بزنم

                         ولی حین قدم زدن  همَّم آن باشد که اگر جنت دیگری بر این جنات

    افزوده شود چه شود.

 

          ... از  "لَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ " [2] بخورم.

ولی حین خوردن، غَمَم  آن باشد که چرا  طعام آن سیاه پوست آفریقایی

 یا آن روستا زاده ی افغانی  از من بهتر است؟

 

            ... از  " عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا "[3]  بنوشم

 ولی حین نوشیدن، دغدغه ام آن باشد که نکند فردا، یک سال یا صد سال

 بعد چشمه بخشکد و تشنه بمانم.

 

            ... از " ثِیَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ"[4] بپوشم

 ولی حین پوشیدن، نگرانیم آن باشد که  نکند  مُد سال نباشد و کلاسم

 ترک بر دارد.

 

آیا  من در "بهشت و آرامش" هستم ؟ یا در "جهنم و سوزش" ؟

آیا  غلبه با "فضای بهشتی برون" است ؟ یا  "شعله های جهنمی درون" ؟

 

---------------------------------

پی نوشت: آیات فوق  اشاره به برخی نعمتهایی دارند که بهشتیان در بهشت از آنها برخوردارند

---

[1] -  سوره بقره- آیه ی25

[2] - سوره واقعه-آیه ی 21 : گوشت پرندگان هرچه بخواهند

[3] - سوره انسان-آیه ی 18- از چشمه هایی در آنجا که سلسبیل نامیده می شوند

[4] -  سوره انسان-ایه ی 21- جامه‏ هاى ابریشمى سبز و دیباى ستبر

سازمان تکریم (؟!)

اگر کسی گمان کند

    محمد رحمت للعالمین (ص)

       - نعوذ بالله مثل من قلم شکسته-

            از سر تصنع  به کودکان "سلام" می داد

              و از روی تظاهر آنها را "محترم"  می شمرد         

 سخت در اشتباه است!

 چراکه ...

     ... در "نظام فکری" احمدی

           اساسِ تکریم، " هستِ انسان" است نه "سنِ انسان"

                و  

     ... در "سازمان تکریم" نبوی

              "چقدر پاک بودن؟" از "چند سال داشتن؟ " اولی تر است.

سرمایه های ماندگار (!؟)

اگر...

 سرمایه ای پیدا کنم که با بخشش …

                                           ... تمام نشود !

                                           ...  بلکه بیشتر ببالد !

                                            ... و زیاد و زیادتر شود !

 

 آن گاه ...

... سخت دنبال کسانی می گشتم تا به آنها ببخشم

... هر روز با رغبت به آنها می بخشیدم و

... دستشان را نیز می بوسیدم که هستند تا سرمایه هایم ببالد!  

 

آیا شما چنان سرمایه یا سرمایه هایی را  می شناسید؟

 

حکایت زیر را بخوانید ...

 

« بانوى خردمندى در کوهستان سفر مى کرد که سنگ گران قیمتى را در جوى آبى پیدا کرد.

 روز بعد به مسافرى رسید که گرسنه بود.

 بانوى خردمند کیفش را باز کرد تا در غذایش با مسافر شریک شود.

مسافر گرسنه، سنگ قیمتى را در کیف بانوى خردمند دید از آن خوشش آمد و از او خواست که آن سنگ را به او بدهد.

زن خردمند هم بى درنگ، سنگ را به او داد،  مسافر بسیار شادمان شد و از این که شانس به او روى کرده بود، از خوشحالى سر از پا نمى شناخت.

او مى دانست که جواهر به قدرى با ارزش است که تا آخر عمر مى تواند راحت زندگى کند

 ولى چند روز بعد، مرد مسافر به راه افتاد تا هرچه زودتر، بانوى خردمند را پیدا کند.

بالاخره او را یافت، سنگ را پس داد و گفت:

 

«خیلى فکر کردم، مى دانم این سنگ چقدر با ارزش است، اما آن را به تو پس مى دهم با این امید که چیزى ارزشمندتر از آن به من بدهى.

 اگر مى توانى، آن محبت را، آن سخاوت را، آن کرامت را  به من بده که به تو قدرت داد این سنگ را به من ببخشى... » *

 

* منبع: نمی دانم