سه شنبه, ۲۵ شهریور ۱۳۹۳، ۰۸:۴۴ ق.ظ
تماشای وسعت و کرامت
تقوی:
یعنی دم به دم سینه ات را از "وسعت بی کران" سرشار کن تا قلب کوچکت "وسیع" شود.
یعنی آن قدر تماشای "کرامت بی حد" را تکرار کن تا تمام "حدهای خود ساخته ات" فرو ریزد.
یعنی آن قدر از هزارتوی تنگ زمین به " آسمان عظیم" توجه کن تا وجهت آیینه ی تمام نمای آسمان شود.
یعنی آن قدر از تنگنای پوسته ی ضخیم به " پروردگار رحیم " جوانه بزن تا دردانه ی جانت "شکوفا" شود.
یعنی آن قدر از "خود بخیل و حقیر و تنگ و تاریکت" درآی و با "پروردگار وسیع و کریم و عظیم و رحیمت" رفاقت کن تا کودک وجودت "رشید" شود.
احسنت