توکل به معنی
تکیه نکردن
بر اسباب نیست
بلکه به معنی
تکیه کردن
بر همه ی اسباب
یا همان مسبب الاسباب است
آیا تکیه کردن بر مسبب الاسباب
بی اسباب
ممکن است؟
صدر نوشت:
وَمَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَکَّلَ عَلَى اللّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا .... سوره ی ابراهیم – آیه 12
چرا ما بر خدا توکل نکنیم با اینکه ما را به راههای (سعادت) مان رهبری کرده ؟ .....
خدا
با تو همسایه نیست
که از مرزهای تو به بعد
شروع شود
همآنجا که تو هستی نیز، پُر از خدا ست!
-------
صدرنوشت:
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ
مگر می شود
هر لحظه
افول کردن نور چشمت را
احساس کنی و آرام باشی؟
مگر می شود
هر دم
تمام شدن دلآرامت را
وجدان کنی و آرام باشی؟
---------------------------------------------------------- ----
پی نوشت:
با دلآرامی مرا خاطر خوش است کز دلم یک‌باره برد آرام را
ننگرد دیگر به سرو اندر چمن هر که دید آن سرو سیم اندام را
حافظ
صدرنوشت:
فَلَمَّا جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ رَأَى کَوْکَبًا قَالَ هَذَا رَبِّی فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لا أُحِبُّ الآفِلِینَ سوره انعام آیه ی۷۶
زمانى که شب بر او پرده انداخت، ستارهاى دید و گفت این پروردگار من است، آنگاه چون افول کرد، گفت افولکنندگان را دوست ندارم
ترازنامه تصویر کلانی است
از وضعیت دارایی ها و بدهی های یک موسسه/بنگاه/شخص
که نشان میدهد :
1) کل دارایی های آن موسسه/بنگاه/ شخص چقدر است ؟
2) دارایی های آن موسسه/بنگاه/ شخص چه اقسامی دارد و هر کدام از آن اقسام چه نسبتی از کل دارایی هاست ؟
3) چه نسبتی از داراییهای آن موسسه/بنگاه/ شخص از محل سرمایه های شخصی و چه نسبتی از محل بدهی به دیگران حاصل شده است؟
|
دارایی ها ( دارایی نوع 1 + دارایی نوع 2 + ... + دارایی نوع n ) |
= |
بدهی ها (بدهی به الف + بدهی به ب + ... ) |
|
+ |
||
|
سرمایه های شخصی |
ü آیا تصویری از ترازنامه ی دارایی هایمان داریم ؟
ü قسمت عمده ی دارایی هایمان چه سنخی دارد؟
ü آیا آن سنخ عمده از دارایی ها در معرض نابودی، استهلاک و .... قرار ندارد؟
ü آیا برای تبدیل دارایی های مستهلک شونده به دارایی های بادوام فکری کرده ایم ؟
ü آیا می شود دارایی های خودمان را بیمه کنیم ؟
ü دارایی های ما بیشتر از محل سرمایه های شخصی حاصل شده است یا از محل بدهی به دیگران؟
ü در تحصیل دارایی هایمان بیشتر بدهکار چه فرد یا افرادی هستیم؟
وقتی فردی
سالهای متمادی
از یک "افق ثابت" جهان را نگاه کند ...
طبیعی است که :
ü آدمها، اشیاء و پدیده های پیرامونش را تکراری ببیند
ü نمازهای تکراری بخواند و آیات تکراری تلاوت کند
ü از لباسها، وسایل و امکانات قابل استفاده اش خسته شود
ü حوصله اش بیخودی سر برود و احساس افسردگی کند.
ü همینجوری هوس کند وسایل و امکانات زندگیش را عوض کند.
وقتی فردی
افق نگاهش "در ارتفاع" تغییر نکند
طبیعی است که باید هر دم "در سطح"
اشیاء پیرامونش را تعویض کند.
آیا منی که
زندگی "موجود"
-با اندکی تغییر یا بهبود
لبریزم می کند
منتظر صادقی برای زندگی"موعود" می توانم باشم؟
دنبال لذتی می گردم
که حتی عزرائیل(ع) هم نتواند
در آن وقفه ای ایجاد کند!
آیا کسی چنان لذتی سراغ دارد ؟
-------------------------------------------------------------------------
پی نوشت:
ساقی به نور باده برافروز جام ما مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما
ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما
دیوان حافظ
فرض کنیم "تارهای عنکبوت" همان "حرفهای عنکبوت" باشد.
عنکبوت حرف می زند
سپس حرفهایش را به هم می بافد
"با" آنها دام می سازد
و "بر" آنها زندگی می کند.
عنکبوت
خاستگاه تار و پود خانه اش را می داند
و بافنده ی آن را می شناسد
برخلاف بسیاری از ما
که بنای زندگیمان برحرفهایی است که نمی دانیم:
چه کسانی و با چه مبنایی آنها را گفته اند
و چه کسانی و با چه غرضی آنها را بافته اند.
صدرنوشت مهجور مانده:
مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاء کَمَثَلِ الْعَنکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنکَبُوتِ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ – سوره عنکبوت آیه ی 41
کسانی که غیر از خدا را اولیاء خود برگزیدند، همچون عنکبوتند که خانهای برای خود انتخاب کرده و سست ترین خانهها خانه عنکبوت است اگر میدانستند!
