سه شنبه, ۱۰ آذر ۱۳۹۴، ۰۳:۴۰ ب.ظ
زیارت قبول
اگر ...
"حسین" (ع) را
زیارت می کردیم
یقینا او را آنچنان بزرگ
و آن قدر حاضر می یافتیم که دریابیم ...
... حرم او بزرگ تر از جغرافیاست
... حضور او فراتر از زمان گذراست
... او همه جا ما را می بیند
و همیشه صدایمان را می شنود
و همواره سلاممان را پاسخ می گوید.
پس اگر...
با دور شدن از اربعین و عاشورا
و فاصله گرفتن از بین الحرمین و کربلا
حسین در زندگیمان کم رنگ و کم رنگ تر می شود
شاید...
جای "حسین" (ع)
فقط یک "قبه ی طلا" یا یک "ضریح شش گوشه"
یا صرفا یک "لفظ پر احساس" را زیارت کرده ایم!
در اینکه "بعد منزل نبود در سفر روحانی " شکی نیست واینکه "عالم محضر خدا وحرم اهل بیت است "
اما
احساس سوختن به تماشا نمی شود
بگذار این قدمها به سوی امام به حرکت در آیند تا جز به کوی امام در نیایند
بگذار قدم در این ره تا کیمیا بیابی و....
بگذار قدم در مسیر تا بگذری از راحت طلبی
بگذار قدم در ره عشق تا گذر هر نظری را به دیار یار معطوف داری
بگذار همگان بدانند از جاذبه عشق عاشقان صف به صفند
بگذار حسین را در گذر زمان عالمیان بشناسند تا در رهگذر زمان از یاد نبرند
خلاصه این زیارت عوامانه را از نگاهمان دریغ مدار
مای دعا کن ....