کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ
شما در زمین رنجها می کشید و می مانید!
شما حتی موت را می چشید و می مانید!
شما از زمین و زمان می گذرید و می مانید!
شما از زلزله ی بزرگ عبور می کنید و می مانید!
شما "تا" ما [1]می مانید!
شما "با"ما - تا أبد- می مانید!
***
آیا برای "ااااآن همه ماندن" توشه ای دارید؟
نَبی:
یعنی کسی که حامل خبری بزرگ (نبأ عظیم) است.
و خبر بزرگ (نبأ عظیم) این است که :
"ما" هستیم !
"ما" هستیم که هستی هست !
- به "ما" زمین مهد و کوهها میخند: أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا
- به "ما" شما زوج زوجید : وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا
- به "ما" خواب مایه ی آرامش و شب لباس و روز گاه معاش شماست: وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا
- به "ما" آسمان بالای سر شماست: وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادً
- به "ما" خورشید چراغ شماست: وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا
- به "ما" آب از ابرها بر شما می بارد : وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا
- به "ما" دانه ها می رویند و نباتات می شکفند و باغ ها در هم می پیچند : لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًاوَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا
"ما" جان مایه ی زمین و زمانیم
"ما" در پس پرده ی زمین و آسمانیم.
"ما" را با شما میقاتی است که تمام پرده ها از چشمتان کنار می رود و
شما می مانید و"ما"
.
تقوی:
یعنی دم به دم سینه ات را از "وسعت بی کران" سرشار کن تا قلب کوچکت "وسیع" شود.
یعنی آن قدر تماشای "کرامت بی حد" را تکرار کن تا تمام "حدهای خود ساخته ات" فرو ریزد.
یعنی آن قدر از هزارتوی تنگ زمین به " آسمان عظیم" توجه کن تا وجهت آیینه ی تمام نمای آسمان شود.
یعنی آن قدر از تنگنای پوسته ی ضخیم به " پروردگار رحیم " جوانه بزن تا دردانه ی جانت "شکوفا" شود.
یعنی آن قدر از "خود بخیل و حقیر و تنگ و تاریکت" درآی و با "پروردگار وسیع و کریم و عظیم و رحیمت" رفاقت کن تا کودک وجودت "رشید" شود.
اللهم صل علی محمد و آل محمد :
یعنی ...
... مطلوب و مقصود من قلبی سرشار از یک عالم رحمت است. (وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ انبیاء-107)
.... شعار و شعور من سینه ای گشاده و خلقی عظیم است. (وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ، قلم-4 )، (أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ انشراح -1 )
... چشم از کوته بینی و روزمرگی برداشتم و بر افق اعلی گشودم. (...وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى نجم-7 )
... با هارمونی هستی هماهنگ شدم (إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ احزاب-56 )
... به کمپین جهانی حرکت به سوی نور پیوستم (هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِ‌جَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ... )
انصاف:
یعنی ...
... ذره ای دورتر از "خودت" را تماشا کن!
تنها "تو" محور هستی نیستی!
غیر از "تو" دیگران هم هستند!
از تنگنای خودت بیرون آی و دیگران را هم ببین !
دیگران هم درست مثل تو خانواده دارند، آرزو دارند، مساله دارند، عجله دارند، علاقه دارند، منتظر دارند و .....
دیگران را با همان ترازویی وزن کن که خودت را وزن می کنی
دیگران را یکی مثل خودت بدان :
... آنچه برای خودت دوست داری برای آنان دوست بدار !
... آنچه از آنان توقع داری اول از خودت توقع داشته باش !
......
انصاف یعنی ...
اجْعَلْ نَفْسَکَ مِیزَاناً فِیمَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ غَیْرِکَ فَأَحْبِبْ لِغَیْرِکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَ....
امام علی (ع)- نامه 31
قناعت:
یعنی بار به قدر کفایت بردار تا بتوانی بیشتر و سریعتر بروی
یعنی آنقدر وسیله تهیه کن که بهتر، بیشتر و سریعتر صعود کنی
یعنی رویکردت را از "تحصیل ابزار برای ابزار" به "تحصیل ابزار برای هدف " تغییر بده
یعنی در کثرت، تعدد و تنوع ابزارها نمان بلکه از منظر هدف، ابزار بهینه را برگزین و از آن بهینه استفاده کن
یعنی به نردبان های دیگران چشم مدوز بلکه از نربان خودت با لا برو
قناعت یعنی:
رزق :
- هر چیزی که برجانت بیفزاید نه صرفا بر تنت
- هر چیزی که دارایی های درونیت را بیشتر کند نه فقط دارایی های بیرونیت را
- هر چیزی که دارایی ماندگار برای تو تولید کند.
- چیزی که بدست تو آمده باشد از گلوی تو پایین رفته باشد و از انرژی حاصل از آن جانت آباد شده باشد.
- چیزی که در منظر و مرآی تو قرار گرفته باشد و از حظ دیدن آن گلی در باغ جانت نشسته باشد.
- چیزی که در حوزه استماع تو قرار گرفته باشد و از شنیدن آن رشدی در نگرش و بینشت ایجاد شده باشد.
با این تعریف :
- خیلی ها فقط حمال رزق دیگران اند و زحمت نگهداری و حمل رزق دیگران را می کشند بدون اینکه خود هیچ بهره ای از آن ببرند.
- گاهی اطعام از طعام، بخشیدن از گرفتن و اعطا از اهتکار رزق تر است.
- …..
