وقتی فردی
سالهای متمادی
از یک "افق ثابت" جهان را نگاه کند ...
طبیعی است که :
ü آدمها، اشیاء و پدیده های پیرامونش را تکراری ببیند
ü نمازهای تکراری بخواند و آیات تکراری تلاوت کند
ü از لباسها، وسایل و امکانات قابل استفاده اش خسته شود
ü حوصله اش بیخودی سر برود و احساس افسردگی کند.
ü همینجوری هوس کند وسایل و امکانات زندگیش را عوض کند.
وقتی فردی
افق نگاهش "در ارتفاع" تغییر نکند
طبیعی است که باید هر دم "در سطح"
اشیاء پیرامونش را تعویض کند.
