جان و جهان!

اجتماعی که فراتر از

                  محسوس را نمی فهمد

                 نمی تواند معقول را قبله ی مناسبات و تعاملات خود قرار دهد.

  

 

+ صدر نوشت:

َو جاوَزْنا بِبَنِی إِسْرائِیلَ اَلْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلى قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلى أَصْنامٍ لَهُمْ قالُوا یا مُوسَى اِجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ سوره ی اعراف – 138

و فرزندان اسرائیل را از دریا گذراندیم تا به قومى رسیدند که بر [پرستش] بتهاى خویش همت مى‏گماشتند گفتند اى موسى همان گونه که براى آنان خدایانى است براى ما [نیز] خدایى قرار ده گفت راستى شما نادانى مى‏کنید

 

+ پی نوشت:

دیدن لعل ترا دیده ی "جان"بین، باید      وین کجا مرتبه ی چشم "جهان"بینِ من است (حافظ)

پُر از خدا ؟!

خدا

   با تو همسایه نیست

               که از مرزهای تو به بعد

                                      شروع  شود

 

     

     همآنجا که تو هستی نیز،  پُر از خدا ست!

 

-------

صدرنوشت:

             قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ