شاید
" پرهیز" برای "تقوی" و
"پرهیزکار" برای "متقی"
معنای تنگ و نارسایی باشد
تقوی ...
یعنی در "جای + گاه" درستی بایست
تا بتوانی ...
... همه چیز را درست و به موقع ببینی و
... خوب را از بدها
و با دوام را از بی دوام ها
سوا کنی
و بعد ...
هیچ از
بهترین ها و با دوام ترین ها
پرهیز نکن !
------------
صدر نوشت :
سوره قمر آیه ی 54 و55 :
إِنَّ الْمُتَّقِینَ ... فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ
همانا متقین .... در قرارگاه صدق (درست) نزد پادشاهى توانایند
