اجتماعی که فراتر از
محسوس را نمی فهمد
نمی تواند معقول را قبله ی مناسبات و تعاملات خود قرار دهد.
+ صدر نوشت:
َو جاوَزْنا بِبَنِی إِسْرائِیلَ اَلْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلى قَوْمٍ یَعْکُفُونَ عَلى أَصْنامٍ لَهُمْ قالُوا یا مُوسَى اِجْعَلْ لَنا إِلهاً کَما لَهُمْ آلِهَةٌ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ سوره ی اعراف – 138
و فرزندان اسرائیل را از دریا گذراندیم تا به قومى رسیدند که بر [پرستش] بتهاى خویش همت مىگماشتند گفتند اى موسى همان گونه که براى آنان خدایانى است براى ما [نیز] خدایى قرار ده گفت راستى شما نادانى مىکنید
+ پی نوشت:
دیدن لعل ترا دیده ی "جان"بین، باید وین کجا مرتبه ی چشم "جهان"بینِ من است (حافظ)
