استعاذه

رنجهای جهنمی!

رنجهای زندگی دو دسته اند:

دسته اول :

   رنجهایی که ...

      جزء ذات زندگی و همراه با گشایش و راحتی اند. 

         انسان حین تحمل چنین رنجهایی حظ و نصیبی می برد

             مانند رنجی که کوهنورد برای صعود، کوچک برای بزرگ شدن،

                بی سواد برای باسواد شدن، جاهل برای عاقل شدن، ایثارگر برای ایثار  و .....

                                                                                              تحمل می کند.

دسته دوم :

    رنجهایی که ...

        جزء ذات زندگی نیستند

            بلکه خودخواسته و خود ساخته ی انسان اند

               و خود انسان آنها را بر زندگی خود تحمیل کرده است، مانند :  

-        رنج از عدم برآورده شدن نیازهایی که به زور تبلیغات برای ما نیاز شده است.

-        رنج از اینکه چرا دیگران خوبند، چرا دیگران موفق اند، چرا دیگران دارند و ...  

-        رنج برای روزهایی که معلوم نیست بیایند یا نیایند

-        رنج  برای چیزهای از دست  رفته ای که از اول قرار نبوده بمانند.

-        رنج ناشی از توقعات بیش از اندازه و انتظارات موهوم

-        رنجهای ناشی از بدگمانی، چشم و هم چشمی، مقایسه های بیجا و ...

 

انسان نه تنها از تحمل چنین رنجهایی هیچ حظ و نصیبی نمی برد و به هیچ گشایش و راحتی نمی رسد، بلکه روز به روز از دورن خرد و خاکستر می شود،  می سوزد و می کاهد و به رنج بیشتر می افتد

رنجهای دسته دوم عمدتا ناشی از کوچک بودن و کوتاه دیدن اند.