خودبینی یعنی...
... من آنقدر کورم که غیر از خودم را نمی بینم.
... من آنقدر نادانم که یک هفت میلیاردم را برابر با یک می دانم.
... دنیای من آنقدر تاریک است که درآن دیگران دیده نمی شوند
... خدایی که من می پرستم آنقدر کوچک و ضعیف است که فقط یک مخلوق دارد
خودبینی یعنی...
جهالت، کوری، تاریکی، کوته بینی، قشری گری، توهم زدگی
حسادت یعنی ...
... ظرفیت من آنقدر کوچک است
که با نعمتهای کوچک دیگران سرریز می شود.
... دنیای من آنقدر تنگ است
که با ذره نعمت های خرد و درشت دیگران متلاطم می شود.
... خزانه ی پروردگار من آنقدر محدود است
که با عطای نعمت به یکی، دیگران از داشتنش محروم می شوند.
... خدایی که من می پرستم آنقدر کوچک، بخیل یا فقیر است
که نمی تواند بهتر از آنچه به دیگران داده به من هم عطا کند.
حسادت یعنی ...
کوچکی، حقارت، کوته بینی، قشری نگری، توهم زدگی
خوشبختی ...
تابعی از "مقدار ثروت" نیست
بلکه تابعی است از "میزان رضایت"
اگر...
بهترین و پیشرفته ترین وسایل و امکانات را مالک باشیم
و به داشتن آن راضی نباشیم
گویی که ندار و فقیریم!
و اگر ...
از حداقل امکانات برخوردار باشیم
و به آن راضی و شاکر باشیم
گویی که دارا و ثروتمندیم.
ما چیزهایی را 100% داریم، که 100% به آنها راضی و 100% آنها را شکر گذاریم.
پی نوشت:
آقای الف یک دستگاه پورشه دارد ولی (مثلا چون دوستش بهتر از آن را دارد) از داشتن آن ناراضی است و آقای ب یک دستگاه پراید دارد (و بی توجه به اینکه دیگران چه ماشینی دارند) به داشتن آن راضی است، به نظر شما آقای الف بیشتر ماشین دارد یا آقای ب ؟
در گذشته مردم در رفت و آمدشان، درکارشان، درمسافرتشان، در تعاملاتشان و در همه فصلها، موقعیت های عمرشان زندگی می کردند.
ولی امروزه علیرغم اینکه با کمک "سرعت" فاصله ها را در بازه های زمانی کوچکتری طی می کنیم اما ...
... سراسر عمرمان تشکیل شده است از بازه های زمانی که در آن با سرعت می رویم تا برسیم و سپس زندگی کنیم.
... درس می خوانیم تا بعدا زندگی کنیم، کار می کنیم تا بعدا زندگی کنیم، مسافرت می کنیم تا بعدا زندگی کنیم، سریع می رویم تا به زندگی برسیم
چه زمانی آن زندگی خواهد رسید معلوم نیست؟!
هر چیز که در صحبت آنی، آنی !
با هرچه یا هرکه
در دنیا مصاحبت کنی،
همان می شوی:
... اگر با هستی ساز، اصحاب النعیم
... اگر با هستی سوز، اصحاب الجحیم
***
.....
من و همصحبتی اهل ریا دورم باد ....
یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم دولت صحبت آن مونس جان ما را بس
دیوان حافظ
---------------------------------------------------
صدر نوشت:
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ- سوره انفطار آیات 13 و14
نمی دانم از چه زمانی و چگونه
"سرعت" به جای " صحت"
و "لذت"به جای "سلامت"
معیار تصمیمات و شاخص احساساتم شده است:
o حاضرم برای چند دقیقه "سریعتر رسیدن"، صحتم را
و برای چند لحظه "لذت بردن" سلامتم را
به مخاطره اندازم.
o حاضرم برای چند لحظه دیر رسیدن
و برای کمی کمتر لذت بردن
ناراحت باشم ولی از صحیح رسیدن
و سلامت بودن خوشحال نباشم.
اکنون سالهاست "شهوت سرعت" و "حرص لذت"
آرامشم را گرفته و چون خوره به جان سلامتیم افتاده است...
مرا چه شده است ؟
عملی که به تو حس "مَن" تری دهد:
چه به شراب نشستن باشد
چه به صلات ایستادن
گناه دارد.
قدمی که به تو حس "بَر" تری دهد:
چه بر پله های تخت سلطنت باشد
چه بر پله های منبر مرجعیت
گناه دارد.
هرجا گناهی است
پای یک "مَن"
و هر جا منی است
پای یک" گناه"
در میان است.
---------------------------------------------------
صدر نوشت :
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ (سوره انفطار- آیه 6 )
ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته؟!
"قبر"ش
فقط برای کسانی پنهان است
که "قدر"ش را نمی دانند
و الا آنان که قدرش را شناخته اند
خوب می دانند آدرس قبرش کجاست
قبر فاطمه (س)
در زیر خروار خروار غفلت
از قدر فاطمه پنهان است
برای چون منی که می پندارم
فدک فقط یک باغ بود
همان به که حتی از زیارت قبرش
و عزاداری در سالگرد شهادتش محروم بمانم !
رنجهای زندگی دو دسته اند:
دسته اول :
رنجهایی که ...
جزء ذات زندگی و همراه با گشایش و راحتی اند.
انسان حین تحمل چنین رنجهایی حظ و نصیبی می برد
مانند رنجی که کوهنورد برای صعود، کوچک برای بزرگ شدن،
بی سواد برای باسواد شدن، جاهل برای عاقل شدن، ایثارگر برای ایثار و .....
تحمل می کند.
دسته دوم :
رنجهایی که ...
جزء ذات زندگی نیستند
بلکه خودخواسته و خود ساخته ی انسان اند
و خود انسان آنها را بر زندگی خود تحمیل کرده است، مانند :
- رنج از عدم برآورده شدن نیازهایی که به زور تبلیغات برای ما نیاز شده است.
- رنج از اینکه چرا دیگران خوبند، چرا دیگران موفق اند، چرا دیگران دارند و ...
- رنج برای روزهایی که معلوم نیست بیایند یا نیایند
- رنج برای چیزهای از دست رفته ای که از اول قرار نبوده بمانند.
- رنج ناشی از توقعات بیش از اندازه و انتظارات موهوم
- رنجهای ناشی از بدگمانی، چشم و هم چشمی، مقایسه های بیجا و ...
انسان نه تنها از تحمل چنین رنجهایی هیچ حظ و نصیبی نمی برد و به هیچ گشایش و راحتی نمی رسد، بلکه روز به روز از دورن خرد و خاکستر می شود، می سوزد و می کاهد و به رنج بیشتر می افتد
رنجهای دسته دوم عمدتا ناشی از کوچک بودن و کوتاه دیدن اند.
کودکان را دیده اید ...
گاهی بدون اینکه بدانند
معنی حرفشان چیست و مخاطبش کیست؟
چه حرفهای عمیق و دقیقی می زنند.
بزرگ ترها هم گاهی مثل کودکان
کلماتی پرمعنی بر زبان می آورند
بدون اینکه لحظه ای توجه کنند که
مخاطب کلامشان کیست، معنایش چیست و اشاره اش به کجاست؟
" بَه بَه" ، "آخیش "، "آفرین" ، "أحسنت" و ... نمونه ای از آن عباراتند !
چنین عباراتی ترجمه ی روان و کوچه بازاری از الحمد لله هستند!
پس
این بار اگر...
حین خوردن طعام لذیذی،
نوشیدن نوشیدنی گوارایی
دیدن منظره ی دلربایی
خواندن مطلب زیبایی
و ...
یکباره، ناگهان و ناخودآگاه
کلماتی همانند عبارات فوق
از دلمان جوشید و بر زبانمان نشست ...
یادمان نرود ترجمه ی کدامین کلام آسمانی بر زبانمان جاری است
فراموش نکنیم مخاطب حقیقی کلاممان کیست و اشاره اش به چیست و کنایه اش به کجاست؟
