خبر بزرگ!

نَبی:

 یعنی کسی که حامل خبری بزرگ (نبأ عظیم) است.

 

و خبر بزرگ (نبأ عظیم) این است که :

"ما" هستیم !

"ما" هستیم که هستی هست !

-        به "ما" زمین مهد و کوهها میخند:  أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا 

-        به "ما" شما زوج زوجید : وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا

-         به "ما" خواب مایه ی آرامش و شب لباس و روز گاه معاش شماست: وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا

-        به "ما" آسمان بالای سر شماست:  وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادً

-        به "ما" خورشید چراغ شماست:  وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا 

-        به "ما" آب از ابرها بر شما می بارد : وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا 

-         به "ما" دانه ها می رویند و نباتات می شکفند و باغ ها در هم می پیچند : لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًاوَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا  

"ما" جان مایه ی زمین و زمانیم

"ما" در پس پرده ی زمین و آسمانیم.

"ما" را با شما میقاتی است که تمام پرده ها از چشمتان کنار می رود و

                          شما می مانید و"ما"

  .                       

تماشای وسعت و کرامت

تقوی:

 

یعنی دم به دم سینه ات را از "وسعت بی کران" سرشار کن تا قلب کوچکت "وسیع" شود.

یعنی آن قدر تماشای "کرامت بی حد" را تکرار کن تا تمام "حدهای خود ساخته ات" فرو ریزد.

یعنی آن قدر از هزارتوی تنگ زمین به " آسمان عظیم" توجه کن تا وجهت آیینه ی تمام نمای آسمان شود.  

یعنی آن قدر از تنگنای پوسته ی ضخیم به " پروردگار رحیم " جوانه بزن تا دردانه ی جانت "شکوفا" شود.

یعنی آن قدر از "خود بخیل و حقیر و تنگ و تاریکت" درآی و با "پروردگار وسیع و کریم و عظیم و رحیمت" رفاقت کن تا کودک وجودت "رشید" شود.

                       

کمپین نور

اللهم صل علی محمد و آل محمد :

یعنی ...

... مطلوب و مقصود من قلبی سرشار از یک عالم رحمت است. (وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ  انبیاء-107)

.... شعار و شعور من سینه ای گشاده و خلقی عظیم است.  (وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ، قلم-4 )، (أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ  انشراح -1 )

... چشم از کوته بینی و روزمرگی برداشتم و بر افق اعلی گشودم. (...وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى نجم-7 )    

... با هارمونی هستی هماهنگ شدم (إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ احزاب-56 )

... به کمپین جهانی حرکت به سوی نور پیوستم  (هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِ‌جَکُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ‌ ... )

خروج از تنگنا

انصاف:

 

یعنی ...

... ذره ای دورتر از "خودت" را تماشا کن!

   تنها "تو" محور هستی نیستی!

   غیر از "تو" دیگران هم هستند!

    از تنگنای خودت بیرون آی و دیگران را هم ببین !

 دیگران هم درست مثل تو خانواده دارند، آرزو دارند، مساله دارند، عجله دارند، علاقه دارند، منتظر دارند و .....

دیگران را با همان ترازویی وزن کن که خودت را وزن می کنی

دیگران را یکی مثل خودت بدان :

... آنچه برای خودت دوست داری برای آنان دوست بدار !

... آنچه از آنان توقع داری اول از خودت توقع داشته باش !  

......

انصاف یعنی ...

 

اجْعَلْ نَفْسَکَ مِیزَاناً فِیمَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ غَیْرِکَ فَأَحْبِبْ لِغَیْرِکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَ....

امام علی (ع)- نامه 31

قناعت

قناعت:

یعنی بار به قدر کفایت بردار تا بتوانی بیشتر و سریعتر بروی

یعنی آنقدر وسیله تهیه کن که بهتر، بیشتر و سریعتر صعود کنی

یعنی رویکردت را از "تحصیل ابزار برای ابزار" به "تحصیل ابزار برای هدف " تغییر بده

یعنی در کثرت، تعدد و تنوع ابزارها نمان بلکه از منظر هدف، ابزار بهینه را برگزین و از آن بهینه استفاده کن

یعنی به نردبان های دیگران چشم مدوز بلکه از نربان خودت با لا برو

 

قناعت یعنی:

 

رزق

رزق :

-         هر چیزی که برجانت بیفزاید نه صرفا بر تنت

-          هر چیزی که دارایی های درونیت را بیشتر کند نه فقط دارایی های بیرونیت را

-          هر چیزی که دارایی ماندگار برای تو تولید کند.

-         چیزی که بدست تو آمده باشد از گلوی تو پایین رفته باشد و از انرژی حاصل از آن جانت آباد شده باشد.

-         چیزی که در منظر و مرآی تو قرار گرفته باشد و از حظ دیدن آن گلی در باغ جانت نشسته باشد.

-         چیزی که در حوزه استماع تو قرار گرفته باشد و از شنیدن آن رشدی در نگرش و بینشت ایجاد شده باشد.

با این تعریف :

-          خیلی ها فقط حمال رزق دیگران اند و زحمت نگهداری و حمل رزق دیگران را می کشند بدون اینکه خود هیچ بهره ای از آن ببرند.

-         گاهی اطعام از طعام، بخشیدن از گرفتن و اعطا از اهتکار  رزق تر است.

-         ….. 

غفران

غفران*: 

 

-         جبران مافات سرمایه , جبران رکودها، سکون ها و عقب گردها

-         جبران تنگ نظری ها و قشری گریها و گشودن افقهای جدید و ساحتهای بزرگ  

-         قرار دادن دوباره در سر خط مسیر (مصیر) درست

-        حذف اثر تکوینی گناه ( گناه چیزی است که از حیات انسان می کاهد و او را در غرایز فرو می برد و از دانا شدن و دارا شدن محروم میکند )

***

ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفر لنا وترحمنا لنکونن من الخاسرین

 پروردگارا

.... اگر مافات سرمایه ام را جبران نکنی

.... اگر مرا به سرخط مصیرت برنگردانی

.... اگرتنگ نظری ها و قشری گریهایم را جبران نکنی و افقهای جدید و ساحتهای بزرگ بر رویم نگشایی....

... می مانم، می کاهم، می پوسم، می سوزم!

****

 

* برداشتی از آیات : (... ان لم تغفر لنا وترحمنا لنکونن من الخاسرین (7 – 23)) و

                  ( ....  ان الخاسرین الذین خسروا انفسهم .... (39-15) )

کفران

کافر:

 کسی که حقیقت را (بطور جزئی یا کلی) می پوشاند

 کسی که رب العالیمن را در گفتار/کردار/ پندار پنهان میکند و غیر او از جمله "خود" را به تماشا می گذارد.

کسی که نعمتها را از آن خود می داند و به تدبیر و میل خود مصرف می کند

انسان به آن اندازه ای که "خود" را می بیند و موثر می داند

انسان به آن قدری که غیر مومن به توحید و غیرشاکر است.  

***

قل یا ایها الکافرون! لا اعبد ماتعبدون ...... لکم دینکم و لی دین

ای کسانی که همُّ و غمِّ  تان جلوه دادن "منیت"  و پوشاندن "حقیقت" است، "مصیر" شما از محمد(ص) کاملا جداست، چراکه همُّ و غمِّ  محمد دفع و رفع "منیت" و جلوه دادن "احدیت" است.  

امام

إمام:

-         کسی که در مسیری (مصیری) که برگزیده ایم، جلو ( أمام) ماست.

-         کسی که وقتی خط سیر آینده خود را نگاه می کنیم او را می بینیم.

-          کسی که وقتی او را می بینیم گویی نقشه ی راه خود را دیده ایم.

-          کسی که می کوشیم از منظر او به جهان بنگریم.

-         کسی که در تعلقات و توجهات، قدم جای پای او می گذاریم.

 

حال اگر دوست داریم بدانیم اماممان کیست؟

 ببینیم در مصیری که انتخاب کرده ایم چه کسی از همه جلوتر است؟

 ببینیم شبیه چه کسی به جهان می نگریم و تعلقات و توجهاتمان شبیه کیست؟

همان امام ماست و در قیامت ما را به همان خواهند خواند و در صف همان خواهیم ایستاد، نه آنی که در سجلدمان نوشته ایم:    

یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُوْلَئِکَ یَقْرَؤُونَ کِتَابَهُمْ وَلاَ یُظْلَمُونَ فَتِیلًا وَمَن کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِیلًا 

دیگران

دیگران:

"دیگران" خیلی هم غریبه نیستند!

"دیگران" تنها وسیله ای هستند تا معلوم شود تو "خودت" را بزرگ می بینی یا کوچک؟

"دیگران" تنها وسیله ای هستند تا معلوم شود تو "خودت" را تکریم می کنی یا توهین؟

"دیگران" تنها وسیله ای هستند تا معلوم شود تو برای "خودت" ارادت می خواهی یا کراهت؟ نور می خواهی یا نار؟

 مگر کسی می تواند خود را بزرگ بیابد ولی "هم نوعان" خود را کوچک؟

مگر کسی می تواند هوای شهر خود را تمیز بخواهد و هوای شهر "دیگران" را آلوده کند؟

مگر کسی می تواند برای فضای زیست خود عدالت بخواهد و در فضای زیست دیگران ظلمت بپاشد؟

دیگران خیلی هم دیگران نیستند

 آنها خود تواند

 خودت را محترم بشمار

خودت را دوست بدار و با او مهربان باش