اگر کسی گمان کند
محمد رحمت للعالمین (ص)
- نعوذ بالله مثل من قلم شکسته-
از سر تصنع به کودکان "سلام" می داد
و از روی تظاهر آنها را "محترم" می شمرد
سخت در اشتباه است!
چراکه ...
... در "نظام فکری" احمدی
اساسِ تکریم، " هستِ انسان" است نه "سنِ انسان"
و
... در "سازمان تکریم" نبوی
"چقدر پاک بودن؟" از "چند سال داشتن؟ " اولی تر است.
اگر...
سرمایه ای پیدا کنم که با بخشش …
... تمام نشود !
... بلکه بیشتر ببالد !
... و زیاد و زیادتر شود !
آن گاه ...
... سخت دنبال کسانی می گشتم تا به آنها ببخشم
... هر روز با رغبت به آنها می بخشیدم و
... دستشان را نیز می بوسیدم که هستند تا سرمایه هایم ببالد!
آیا شما چنان سرمایه یا سرمایه هایی را می شناسید؟
حکایت زیر را بخوانید ...
« بانوى خردمندى در کوهستان سفر مى کرد که سنگ گران قیمتى را در جوى آبى پیدا کرد.
روز بعد به مسافرى رسید که گرسنه بود.
بانوى خردمند کیفش را باز کرد تا در غذایش با مسافر شریک شود.
مسافر گرسنه، سنگ قیمتى را در کیف بانوى خردمند دید از آن خوشش آمد و از او خواست که آن سنگ را به او بدهد.
زن خردمند هم بى درنگ، سنگ را به او داد، مسافر بسیار شادمان شد و از این که شانس به او روى کرده بود، از خوشحالى سر از پا نمى شناخت.
او مى دانست که جواهر به قدرى با ارزش است که تا آخر عمر مى تواند راحت زندگى کند
ولى چند روز بعد، مرد مسافر به راه افتاد تا هرچه زودتر، بانوى خردمند را پیدا کند.
بالاخره او را یافت، سنگ را پس داد و گفت:
«خیلى فکر کردم، مى دانم این سنگ چقدر با ارزش است، اما آن را به تو پس مى دهم با این امید که چیزى ارزشمندتر از آن به من بدهى.
اگر مى توانى، آن محبت را، آن سخاوت را، آن کرامت را به من بده که به تو قدرت داد این سنگ را به من ببخشى... » *
* منبع: نمی دانم
مردم زیاد استفاده می کنند.
شما هم قطعا شنیده اید و خودتان هم استفاده کرده اید:
« ... فلانی به "جایی" رسیده است ... تلاش کن... درس بخوان تا به "جایی" برسی ...»
آیا تا به حال از خود پرسیده ایم:
آن "جایی" کجاست؟
کی به "جایی" رسیده است؟
اگر تا آخر عمرمان به آن "جایی" نرسیم، تکلیف چیست؟
آیا اگر همه به "جایی" برسند چرخ زندگی خواهد چرخید؟
آیا کسی که ماهانه دهها میلیون تومان درآمد دارد
همه او را می شناسند
جلو او خم و راست می شوند
به "جایی" رسیده است؟
آیا کسی که علیرغم تمام سعیش قوت لایموتی دارد
صادق است
منصف است
مردم دوست است
به "جایی" نرسیده است؟
واقعاً آن "جایی" کجاست؟
نکند "جایی" همین جا باشد که اکنون هستیم!
نکند در رسیدن به یک "جای موهوم"، هی "جاهای حقیقی" را بفروشیم!
نکند سرآخر "بی جا" بمانیم!
هستی
منظومه ای است از حقایق
که هماهنگ با هم
به ساز مقصدی یگانه، در رقصند.
صدق
نقشه ای است جامع
از آن منظومه ی حقایق
که مکانت و حدود تمام اشیاء و اجزاء را
به درستی "حکایت" می کند.
صدیق
انسانی است کامل
که عقایدش کپی برابر با اصلی است از آن نقشه ی صدق
و تمام رفتار و پندار و گفتارش
کاملا از عقایدش برآمده و تماما آنها را "روایت" میکند.
پس...
هستی منظومه ای است هماهنگ
صدق منظومه ای است هماهنگ
صدیق منظومه ای است هماهنگ
پندار صدیق منظومه ای است هماهنگ
رفتار صدیق منظومه ای است هماهنگ
گفتار صدیق منظومه ای است هماهنگ
قرآن همان "حکایت" است
حسین آن "صدیق" است و عاشورا همان "روایت"
و زینب صادقانه دید
و صادقانه گفت:
"ما رأیت إلا جمیلا"
آخر منظومه ها همه زیبایند !
یادش به خیر!
آنروزها که تو یک "کودک" بودی!
همه ترا با "نام کوچک" صدا می زندند.
به مدرسه رفتی دیگر نام زیبایت برای شناختنت "کافی" نبود
نام خانوادگی، نام پدر و نام کلاس و نام ... هم به آن افزوده شد.
تو بزرگ شدی!
واژه ها یکی یکی از شناساندنت جا ماندند!
اکنون دیگر کسی ترا با نام دبستان و دبیرستانت... نمی خواند و نمی شناسد
چرا که تو ...
.... در دانشگاهی و در رشته ای تحصیل می کنی
.... فارغ التحصیل شده ای و جایی مشغول کاری
.... ازدواج کرده ای و تشکیل خانواده داده ای
اما...
نه نام دانشگاه و رشته ی تحصیلیت، نه عنوان شغل و نام محل کارت
نه نام شهر و کشورت، نه نام همسر و فرزندانت، نه حتی نام و نام خانوادگیت
"شناسه های وفادار"ی برای تو نخواهند بود.آنها نیز از همراهی تو جا خواهند ماند.
آخر..
تو از "واژه های قراردادی" بزرگ تری!
تو از "شناسنامه های تاریخ دار" فراتری!
تو در قواره ی عدالت و صداقت و محبتی!
تو باید شناسنامه ات را خودت بسازی!
که فردا ...
ترا با مقدار عدالت،صداقت، خشیت و.... محبتت
و در یک کلام میزان عقلت
خواهند خواند و خواهند شناخت!
قلیل یعنی ...
... آنچه وسط راه تمام می شود.
... آنچه با گذشت زمان تمام می شود.
... آنچه قبل از پایان زمان تمام می شود.
... آنچه قبل از "تو" تمام می شود.
قلیل یعنی...............آنچه تمام می شود.
و
کثیر یعنی ...
... آنچه "تا پایان راه" باقی می ماند.
... آنچه زمان را "تمام "می کند و باقی می ماند.
... آنچه "بعد" از زمان باقی می ماند.
... آنچه "با تو" تا ابد باقی می ماند.
کثیریعنی...................................... باقیآت
... باقیات الصالحات
موضوع مرتبط: کلمات و ترکیبهای تازه 14
غدیر:
برکه ای است که روزی در کنارش:
- حکایتی تمام از "ما فی الضمیر" ربوبی رونمایی شد.
- جلوه ای تام از "منظومه فکری" محمدی معرفی شد.
- معلوم شد "صراط (راه) مستقیم" به کجا "منتهی" می شود.
- مشخص شد "دارالسلام" در زمین چه عطری و "بهشت رضوان" چه رنگ و بویی دارد.
آن روز عده ی زیادی بودند که تبریک و شادباش هم گفتند، ولی نه آن حکایت، نه آن منظومه و نه آن منتها را دیدند و نه آن عطر و بو را شنیدند.
تعداد کمی هم بودند که تبریک و شاد باش گفتند یا نگفتند ولی از آن روز به بعد ....
..... خانه خراب آن حکایت اند!
.... دربدر آن منظومه اند!
..... عازم آن راه اند!
..... عاشق آن رنگ اند!
..... مست آن عطرند!
و هرسال یاد آنروز - که اگر نبود یتیم و بی راه وبی مقصد و بی رنگ و بی عطر بودند- را گرامی میدارند و آنرا عید غدیر می نامند.
عیدشان مبارک
یعنی ....
کجاست آن نوری که "دامنه ی توجهات" مرا وسیع و "دغدغه ها"یم را فراگیر می کند؟
کجاست آن عزمی که "نگاه" مرا متعالی و همتم را ابدی می کند؟
کجاست آن پری که مرا از "تنگنای مرزهای خونی، قومی و جغرافیایی" برمی دارد و بر "بلندای مرزهای انسانی" می نشاند؟
کجاست آن بالی که مرا از "سراب تکاثر" می رهاند و از زلال کوثر سیراب می کند؟
کجاست آن وسعت؟
کجاست آن نگاه بلند؟
کجاست آن همت عالی؟
کجاست آن چشمه ی حکمت؟
کجاست آن مردی که بر بام جهان ایستاده ؟
کجاست؟ تا در وسعتش نفس بکشم
کجاست؟ تا از حکمتش بنوشم
کجاست؟ تا از منظرش ببینم
کجاست؟ تا با همتش بکوشم
یَابْنَ النَّبَأِ
الْعَظیمِ*.... عَزیزٌ عَلَیَّ اَنْ ...لا
اَسْمَعُ لَکَ حَسیساً وَلا نَجْوی (دعای ندبه)
ای آنکه "خبر بزرگ" در گوشت و پوست و استخوانت تنیده
هر سخن، جز سخنی از تو شنیدن سخت است!!!
*رجوع کنید به کلمات و ترکیبهای تازه 13
ازدواج:
تدبیری است که پروردگارت وحی کرده تا از پیله ی خود تنیده ات رها شوی.
طرحی است که پرودگارت درانداخته تا خودگشوده و برون خویش شوی.
افقی است که پرودگارت گشوده تا بلندنظر ودیگربین[1] شوی.
سفره ای است که پروردگارت گسترده تا طعم احسان بی توقع را بچشی.
دامی است که پروردگارت پهن کرده تا از بند خودت آزاد شوی
هدیه ای است از پروردگارت تا پوست بیندازی و بزرگ شوی!
کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ
شما در زمین رنجها می کشید و می مانید!
شما حتی موت را می چشید و می مانید!
شما از زمین و زمان می گذرید و می مانید!
شما از زلزله ی بزرگ عبور می کنید و می مانید!
شما "تا" ما [1]می مانید!
شما "با"ما - تا أبد- می مانید!
***
آیا برای "ااااآن همه ماندن" توشه ای دارید؟
